Maar liefst 500 testreizigers stroomden binnen voor onze eerste grotere test eind april. Dat was andere koek dan de zestig die we de eerste dagen mochten verwelkomen in de Noord/Zuidlijn. Meer tasjes, lintjes, hesjes en snacks deelden we uit dan voorheen. Voor ons was deze grote test spannend, voor de testreizigers af en toe best wel saai.
De testreizigers stromen het perron van Centraal Station op. Foto: Gé Dubbelman.
Daar zit je dan, in de metro van Centraal Station naar station Noorderpark, maar één halte die je met de Noord/Zuidlijn aflegt. Je mag daar niet uitstappen en je gaat direct weer terug naar Centraal Station. Dan stap je uit en wacht je tot je weer mag instappen in de volgende metro. En dat zestien keer.
Het eerste deel van deze testrit gingen onze testreizigers alleen op en neer tussen Centraal Station en Noorderpark. Foto: Gé Dubbelman.
In- en uitstappen
We begrijpen dat je als testreiziger meer van je testrit had verwacht. Desalniettemin is dit relatief saaie scenario voor ons ontzettend belangrijk. Hierdoor konden we kijken hoe het bij drukte gaat met in- en uitstappen op Centraal Station, straks een van de drukste Noord/Zuidlijnstations. Het betekende in dit geval ook: veel wachten.
Wachten en nog eens wachten. Foto: Gé Dubbelman.
Waardevol
“Van verveling ga je eten,” zegt een van de testreizigers op het perron. En het lijkt waar. De test is nog maar een uur aan de gang, en bijna iedereen op het perron staat al een van zijn broodjes te eten. Toch is het ontzettend waardevol om de groepen in de verschillende kleuren lintjes te zien in- en uitstappen. Waarnemers in witte hesjes laveren tussen de groepen reizigers, maken druk notities en filmen alle in- en uitstapbewegingen.
Het is ook vaak genoeg behoorlijk vol in de metro tijdens deze testrit. Foto: Gé Dubbelman.
Wachten op de Noord/Zuidlijn
Het geeft testreizigers ook alle tijd om Centraal Station eens rustig in zich op te nemen. “Ik ben diep onder de indruk van dit prachtige stukje techniek, maar ik mis wel meubilair,” stelt Marga. “Er mogen wel wat meer prullenbakken zijn. Hoe meer hoe beter toch? Wij zijn nog net publiek, maar straks is het vast anders.”
Marga heeft genoeg tijd om op het perron om kritisch rond te kijken wat beter kan. Foto: Gé Dubbelman.
Ook Boy van Leeuwen staat wat verveeld tegen de wand geleund: “Ik hoop eigenlijk nog op iets spannends, misschien dat we moesten rennen of dat er een alarm afgaat. Gelukkig heb ik gezellige medereizigers!”
Boy van Leeuwen vermaakte zich wel met zijn medereizigers. Foto: Gé Dubbelman.
Sorry, fout knopje
Toch is het perron ook het toneel van spannender taferelen. Zo ontmoetten testreizigers Lucien Sno en Eric Lunes elkaar weer na vijftig jaar. En dan opeens klinkt een alarm. “Sorry, verkeerde knopje, foutje,” klinkt het direct over de omroep. De testreizigers op het perron kunnen erom lachen. Ook tijdens de wisselingen van de verschillende groepen testreizigers – elk met hun eigen kleur lintje – is het soms even hectisch op het perron.
Het in- en uitstappen verloopt de ene keer soepel, de andere keer is het best nog even dringen. Foto: Gé Dubbelman.
Benieuwd naar de stations
Maar het heeft Marie-Claire Vos na twee uur lang genoeg geduurd. “Het was best een beetje saai. Je stapt in, zit even in een volle metro – iedereen stond netjes voor me op trouwens – en stapt weer uit.”
Marie-Claire is klaar voor het vrij rondreizen. Foto: Gé Dubbelman.
Gelukkig voor haar en alle andere testreizigers komt rond 11.00 uur het verlossende woord en mag iedereen vrij reizen over de Noord/Zuidlijn. “Daar heb ik op gewacht. Ik ben zo benieuwd naar de andere stations. Ik wil de opgravingen op Rokin graag zien. En ook eens eindelijk verder dan station Noorderpark, station Noord schijnt ook mooi te zijn.”
