“Hoe maken we het OV in Amsterdam veiliger en prettiger voor iedereen?” Dat was afgelopen donderdag 19 april 2018 de kernvraag in Pakhuis de Zwijger. Tijdens de debatavond in samenwerking met GVB werd hierover met de aanwezigen van mening gewisseld. Van medewerkers van het Stafbureau Sociale Veiligheid van GVB, teamchef Politie, Nachtburgemeester, en de vicevoorzitter Reizigers Advies Raad voor de Vervoerregio Amsterdam, tot onder anderen een student en stadsdeelcommissielid; iedereen droeg zijn of haar inhoudelijke steentje bij aan de discussie.
Onderzoek Veiligheidsbeleving
Primeur tijdens deze avond was de presentatie van de uitkomsten van het onderzoek dat GVB heeft laten uitvoeren door de Hogeschool Utrecht (HU). Dr. Remco Spithoven, gepromoveerd op Veiligheidsbeleving en onder meer hoofddocent en onderzoeker op de HU, voerde in 2017 een kwalitatief en kwantitatief verdiepingsonderzoek uit onder onze reizigers. Welke zaken zijn nou precies van invloed op het gevoel van veiligheid dat mensen ervaren in tram, bus, metro, en op haltes en perrons, en wat is er mogelijk om dat gevoel positief te beïnvloeden? Remco Spithoven was aanwezig en lichtte het onderzoek en de resultaten toe. De conclusies en aanbevelingen zetten wij om in concrete acties. Vraag hier een exemplaar van het onderzoeksrapport aan.
Nachtburgemeester van Amsterdam
Speciaal voor deze avond en dit thema droeg Shamiro van der Geld, Nachtburgemeester van Amsterdam, een eigen column voor. Deze kun je hieronder lezen.
Column voorgedragen op donderdag 19 april 2018 in Pakhuis De Zwijger tijdens De Mobiele Stad #5 – Sociale Veiligheid in het OV.
Shamiro van der Geld, Nachtburgemeester van Amsterdam
Het openbaar vervoer van Amsterdam
Hoe openbaar is dat nou eigenlijk.
Wilt u zitten?
Ik kan staan…
Geen patat, geen rolschaatsen, niet roken en geen drinken mee naar binnen.
Geen voeten op de bank want dat doe je thuis ook niet.
Naast de roze strippenkaart zijn dit mijn eerste herinneringen aan het openbaar vervoer
Zeg je goedendag op het moment dat je binnenkomt.
Of zie je het openbaar vervoer als een apparaat wat je gewoon weg van A naar B brengt.
Openbaar kent eigenlijk maar één definitie en dat is toegankelijk.
Ik heb er een hekel aan als ik de man of vrouw moet vragen of ze haar tas wil verplaatsen zodat ik kan zitten.
Het is toch van zelfsprekend dat je plaats maakt voor de persoon die er eventueel wil zitten. Waarom moet ik eerst vragen of ik alsjeblieft mag gaan zitten?
In de metro drinkt men een blikje leeg en gooit het op de grond.
Wanneer de metro begint te rijden ziet iedereen hoe het blikje door de hele metro rolt.
Men irriteert zich maar doet er niet echt iets mee. Een combinatie van non of my business en laksheid regeert en het lijkt vaak alsof niemand iets durft te zeggen. Dit is mijn ogen geen probleem van het GVB maar van de samenleving. Soms komt er iemand voorbij met een briefje, vragend om een donatie. Ik vraag mezelf af waarom ik dit in mijn column benoem… en misschien nog erger. Heb ik er last van? Nee. Voel ik mij geïntimideerd…? Ook niet.
Dit! En in meerdere situaties zie ik men onhandig wezen. Langs elkaar heen kijkend, deelt men een steunpilaar. En ongemakkelijke situaties ontstaan wanneer iemand iets van een ander wil of juist niet wil. Zijn we communicatief echt zo labiel geworden, communiceren we niet uit angst, is het gemakzucht of zijn we slachtoffer van onze tolerantie… wellicht.
In de nacht is alles anders rumoerig… de ene gaat nuchter naar zijn werk, de andere gaat dronken naar huis.
Laatst checkte ik in en zag ik de chauffeur bakkeleien met iemand die dakloos leek te zijn.
Hij moest naar Zuidoost en had geen geld. Ik besloot hem een euro te geven om hem te helpen met zijn reis.
Een grove fout… de persoon in kwestie zette de bus op stelten en iedereen had hier last van.
De chauffeur had zijn ogen op de weg en had geen tijd voor wat er speelde.
Gaandeweg zette iedereen in de bus zich zo op tegen de meneer dat deze in the middle of nowhere werd afgezet.
Vaak denken we namelijk hetzelfde maar toch kiest men voor de eenzame weg van frustratie.
Het openbaar vervoer maak je samen veilig en die zorg is er niet alleen voor het GVB maar voor iedereen.
Al met al denk ik dat het belangrijk is dat men iets meer oog voor elkaar mag hebben. Ik droom van steden als New York waar artiesten op de stations en in de metro’s hun talenten tonen. Ik denk dan bij mezelf… tja, dat is New York. Hier in Amsterdam vindt men dit vaker vervelend.
Ik droom van het openbaar vervoer waarin we iets meer beseffen dat we samen met elkaar leven en de lege stoel gebruiken om iemand uit te nodigen in plaats van innemen. Ik ben benieuwd wat deze mindset kan leveren als we samen zorgdragen voor de openbare ruimte. In mijn ogen een gevoel van veiligheid.
Hebben we echt een handhaver nodig die met ons meereist om de openbare orde te bewaken en kan het niet zo zijn dat ik me dan alleen maar onveiliger voel juist door de stempel handhaver.
In mijn werk denk ik ook aan mensen die ‘s nachts naar huis gaan en wanneer ze slachtoffer zijn van geweld, had ik gewenst dat ze met het OV waren gegaan. Met zijn op- en aanmerkingen is het openbaar vervoer een veilige plek die ik iedereen gun.
Nachtburgemeester van Amsterdam
Shamiro van der Geld