Een spannend scenario op Vijzelgracht. Dat kregen onze testreizigers aan de start te horen. Zij mochten als eerste een calamiteit op de Noord/Zuidlijn meetesten: met wisselend succes.
De sfeer is gespannen als een groep van ongeveer 150 testreizigers het perron van Centraal Station oploopt, klaar om lijn 52 naar Vijzelgracht te nemen. Zo’n 350 andere testreizigers, maar dan in andere kleuren lintjes, gingen hen al voor. Het is stiller in de metro dan het tot nu toe tijdens andere testritten was.
Deze jonge testreiziger liet zich niet van de wijs brengen door de evacuatie. Foto: Gé Dubbelman.
Gespannen op het perron
Eenmaal op het station staat iedereen rustig te wachten, maar schijn bedriegt. “Ik vind het heel spannend,” zegt Laetitia Lipsius-Delver. Zij draagt een herkenningsstok bij zich, zodat andere reizigers kunnen zien dat ze slechtziend is. “Ik vind het mooi om te verbeelden hoe de voormalige opbrekingen in de stad nu een metrolijn zijn geworden. Mijn man Kees, die nu mee is als begeleider, vertelt me ook hoe ongelofelijk wijds het hier is. Ik ben blij met de contrastrijke details hier op het perron. De geleidelijn voel je heel goed, en de stippellijn die het perron markeert kan ik nog net zien. De Oogvereniging Amsterdam heeft goed onze belangen behartigd.”
Laetitia en haar man Klaas, vlak voordat de rook aan de andere kant van het perron opdoemt. Foto: Gé Dubbelman.
Een grappige test op de Noord/Zuidlijn
Intussen stijgt rook op aan de zuidkant van het perron. Het is nog niet te ruiken, maar iedereen wordt wel richting de noordkant van het perron gemaand door servicemedewerkers. Dan schalt de ‘slow whoop,’ het luide alarm over het perron. Met Kees en Laetitita lopen ook Arjan Zoodsma en zijn dochter Elin richting de uitgang. “Ik vind het grappig,” zegt Elin, die relaxed op de roltrap staat. “Het is niet eng, want ik weet dat het niet echt is. Maar ik snap wel dat jullie het testen, voor als het straks echt gebeurt ergens op de Noord/Zuidlijn.”
Elin vindt de test vooral grappig, samen met haar vader Arjan is ze vooral relaxed. Foto: Gé Dubbelman.
Moeizame evacuatie
Maar niet voor iedereen was het zo makkelijk om boven te komen. Max van der Struijf in zijn rolstoel kijkt ondanks de toeren die hij uit moest halen nog blij: “De evacuatie verliep moeizaam. Ik moest met krukken de roltrap op terwijl mijn vader mijn rolstoel omhoog tilde. Ik zag het als een uitdaging maar voor oude mensen zal dit geen pretje zijn. Een evac chair, waarmee je vanuit je rolstoel op de roltrap kan zou geen overbodige luxe zijn.”
Max kwam met moeite boven tijdens de evacuatie, dankzij de hulp van zijn vader. Foto: Gé Dubbelman.
De volgende keer zonnig?
In de miezer staat de groep buiten. “De test kan duidelijker,” stelt Marian van Gestel. “Het is soms een beetje onduidelijk wat we moeten doen. Misschien kunnen onze testbegeleiders met een megafoon spreken? Ik vind het wel ontzettend goed dat het gebeurt, zodat alle hulpdiensten kunnen oefenen wat ze moeten doen.”
Marian van Gestel bleef positief, ook in de miezerregen. Foto: Gé Dubbelman.
Ook Suus van Langeraad denkt er zo over: “De paniek is vast groter is als het echt is, maar ik denk nog steeds dat dit een goede test was. Ik hoop wel voor andere testreizigers dat het de volgende keer zonnig is.”
Suus van Langeraad wenst toekomstige testreizigers een zonnige testdag toe! Foto: Gé Dubbelman.
