Reizen via het openbaar vervoer is voor de meesten van ons zo vanzelfsprekend als wat. Dat geldt niet voor iedereen. Casper is al jarenlang gebonden aan zijn rolstoel. Hoewel bekend was dat hij drager was van een erfelijke spierziekte in zijn familie, werd van de één op de andere dag duidelijk dat hij zijn leven rigoureus anders moest organiseren. Lopen ging ineens niet meer. Inmiddels is hij al jarenlang aangewezen op een elektrische rolstoel. Hoe ziet je reis er dan uit als je door de stad wilt reizen?
Als lopen niet meer gaat
Casper was voor zijn ziekte jarenlang werkzaam in een drukkerij als graficus. Het was zijn hele leven. Hij maakte lange dagen en werkte met veel plezier aan opdrachten voor klanten. Casper hierover: “Eigenlijk pleegde ik roofbouw. Er waren wel vaker dagen dat het allemaal wat moeilijker ging, maar ineens ging het echt niet meer. Ik was 34 jaar jong, en van de één op de andere dag moest ik de boeg noodgedwongen omgooien. Lopen ging niet meer. Na 5 meter lopen zakte ik spontaan door de knieën. Ik wist niet wat me overkwam maar kon mijn gebruikelijke werkzaamheden voor de drukkerij niet langer voortzetten. Ik kreeg een rollator toegewezen om me te verplaatsen. Later werd dat een sportrolstoel en inmiddels is dat een elektrische. Dat zijn dan alleen nog maar de praktische gevolgen. Mentaal ging ik er bijna aan onderdoor. Ik voelde me nutteloos en ik wilde niet meer.”
Ik ging steeds meer reizen met het openbaar vervoer al leerde ik pas gaandeweg dat er eigenlijk meer mogelijk is dan ik van tevoren wist
De wilskracht van Casper
Casper vervolgt: “Mijn wereld was klein en benauwd geworden en ik wist dat er iets moest veranderen om door te gaan. Dat lukte toen ik een hulphond toegewezen kreeg. Ik hechtte meer aan het leven; mijn hond kan spullen voor mij oppakken die ik laat vallen en hij kan bijvoorbeeld mijn jas uittrekken. Dat kan ik zelf niet meer. Ik ga vaker naar buiten omdat ik samen met mijn hond meer kan doen. Ik had ook aanspraak van mensen ik buiten tegenkwam. Dat gaat toch snel met een vrolijke hond aan je zijde. Ik ging steeds meer reizen met het openbaar vervoer al leerde ik pas gaandeweg dat er eigenlijk meer mogelijk is dan ik van tevoren wist. Er zijn veel aanpassingen die het reizen via het openbaar vervoer makkelijker maken voor mensen met een mobiliteitsbeperking.”
Hulpmiddelen in het openbaar vervoer
Casper geeft inmiddels zelf training aan het rijdend personeel van GVB zodat zij zich kunnen verplaatsten in iemand die bijvoorbeeld slechtziend is of zich moet verplaatsen via een rolstoel. Casper hierover: “Zelf ervaren hoe het is om met een rolstoel te reizen, helpt bestuurders in te zien hoe het is om zo een bus, tram of metro in of uit te moeten stappen. Bij de bussen en trams zijn er rolstoelplanken aanwezig zodat je makkelijk met een rolstoel naar binnen kunt rijden. Help mensen met een beperking niet te snel en ongevraagd: zelfredzaamheid is belangrijk of vraag het als je wilt helpen. Er zijn altijd nog dingen die we zelf kunnen doen. Niets zo vervelend om geholpen worden terwijl je dit nog zelf kunt.
Instructiefilmpjes voor gehandicapte reizigers
Casper vond het leuk en waardevol om mee te werken aan de instructiefilmpjes die reizigers bekend maken met de diverse hulpmiddelen voor reizigers met een mobiliteitsbeperking. Casper: “onbekend maakt toch onbemind. Door te laten zien welke voorzieningen er allemaal zijn, hoop ik dat reizigers die moeilijk ter been zijn of anderszins beperkt in hun mobiliteit, de deur wat vaker uit durven. Ik reis zelf tenminste 2x per dag via de metro door de stad en dat gaat meestal prima.” De grootste hindernis onderweg? “Dat zijn de liften die buiten gebruik zijn. Ik moet dan of een halte terug of naar de volgende halte om via de lift het metroplatform te bereiken. Ik meld defecte liften altijd direct bij GVB!”
